Itaque fecimus

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Duo Reges: constructio interrete. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Optime, inquam. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?